امروز 22 اسفند 1386 است هوا خوب است ولی نمی دونم چرا احساس دلشورگی دارم. چند روزه که تو خوابگاه به حساب این و اون غذا می خورم دستم که وضعش بدتر از منه برام از دانشگاشون ژتون غذا گرفته در واقع پیدا کرده و ازم خواسته به دانشگاشون برم من هم با هر بدبختی شده به دانشگاش می رم بعد نهار هر دو به ترمینال میایم تا اگر ماشین عادی بود به شهرستان بریم وگرنه مجبوریم تو خیابون گدایی کنیم یه بلیط برا دوستم به حساب خودم برا دوستم بلیط می گیریم و برای خودم به سختی تونستیم برا 2 ساعت بعد بلیط بگیریم 2 ساعت وقت کمی بود تا بریم خوابگاه وسایل منو بیاریم رفتنی 45 دقیقه ای رفتیم تا وسایلمو جمع کنم 20 دقیقه طول کشید اومدنی به خودم گفتم خیر سرم با تاکسی برم که زودتر برسم که تو ترافیک های پشت چراغ قرمز خیابون انقلاب و آزادی گیر کردم اگه با BRT می رفتم زودتر از اینا می رسیدم برای ساعت 6 بلیط داشتم ساعت 7:30 رسیدم. اصلا تو جیبم پول نداشتم مجبور بودم با وولوها برم ، ظرفیت اتوبوس ها هم تکمیل بود اون آقایی که تو خط شهر ما کار میکرد به زور برام بلیط جور کرد من هم پول نداشتم صندوق داره به من گفت هر موقع 2500 تومانه باقی ماندتو آوردی بلیطت را بهت می دم من هم قبلش به همون دوستم از کارت یه نفر دیگه زنگ زده بودم قرار بود برام بیاره ساعت 8:30 حرکت آخرین اتوبوسمون بود ساعت 8:40 دقیقه شد این دوستم نیامد آن آقاهه که برام بلیط جور کرده بود با لحنی تند به من گفت چرا سوار نمی شی در حالی که من بغض گلومو گرفته بود بهش گفتم 2500 تومان کم آوردم این آقا هم بلیطمو نمی ده و دوستم هم که قراره برام پول بیاره هنوز نیومده.به من گفت: به خاطر این پول سوار نمی شی بیا سوار شو من پولت و میدم هر موقع پول داشتی بده اگر هم نداشتی نده بلیطم رو از اون آقاهه گرفت و منو سوار کرد بدون اینکه کسی از همشهری هام حتی راننده و کمک راننده بفهمند که من پول نداشتم. پس معلوم می شه که خدا به همه بندگانش نظر داره چه گنهکار ،چه کافر،چه یهودی،مسیحی، ارمنی و...

نمی دونم من چه کاره خوبی کرده بودم که خدا اینجوری جوابمو داده بود. امیدوارم در آینده هیچ کدوم از ما دچار یه چنین مشکلات وحشتناک این چنینی نشیم.